Dün ağladığına,
Bugün gülüyor,
Bugün baş tacı yaptığına,
Yarın köpek çekiyorsun.
Yanması gereken senin canınken,
Sen, sevenlerin canını yakıyorsun.
Acıyla beslensen de,
Üzemiyor işte kimse seni.
Hayatı o denli hafife alıyorsun ki,
İmreniyorlar bile içten içe.
Sonra ne tuhaf ki,
Üzdüklerin sana daha bir bağlanıyor.
Seninse umrun olmuyor.
İyi olanlar kaybederken,
Sen kazanıyorsun.
Bense,
Zorlanıyorum.
Derdim eskileri atmaktan çok,
Yenilere yer açmakta.
Benim derdim, kendimle!
[audio:http://www.fikiratolyesi.com/wp-content/uploads/2010/12/10-Hey-You.mp3|titles=Hey You – F.L.O.Y.D – A Chillout Experience]
Yorumlar 22
Benim ellerim senin kadar ele dokunmadı benim gözlerimin içinde seninkiler de olduğu kadar insan boğulmadı .. Kalbim hala ilk
görüşte aşka inanacak kadar saf.. ve bir insanın sana iyi niyetle yaklaşacağına inanacak kadar temiz..
ne güzel ve sızlatan bir yazı..
bugün sorguladığım duygulardan biri.. insanların birilerini üzerek, duygu tatmini yaşamasını anlayamıyorum. bağlanmadıkça, bağlanılansın çok zaman. ben merkezini oluşturabilmek önemli ;ama bunu taktik haline getirmek, acınası. hani argoda bolundan köpek çekilmesi lazım bir ilişkide. köpek bu durumu duysa üzülür;çünkü duygularını tatlısından yansıtan bir varlıktır köpek..ben ilgim olmayan bir insanın bana aşık olmasına bile izin vermiyorum, elimden geldiğince.
gerçek olma riskini alan, doğru insanı bulduğunda, en güzel risk yatırımını yapmış oluyor bence. kayıplar da ıskartası olsun. dönemlik tatminler, bence insanın içindeki saf aşk duygusunu yozlaştırıyor. istedikleri kadar üzsünler ve mutlu görünsünler, o duygu soğurucularının, gözlerindeki yapay ferden hoşlanmıyorum. aşkı asla özünden yaşayamıyorlar;bence gidiyor ellerinden o fırsat.
Pingback: Ne Umursamazlar Gördüm | eblogcu.net
Bir erkek bunu başarabilir
Başarıya giden yoldaki bir insanın olması gereken ruh durumu
Başarı=Güçlü olmal adına vidan sesinin kısılması
Bu çok güzel çok güzel ve gerçekten çok güzel…
neden aşk yok.
Yüreğinize sağlık muhteşem olmuş
Sonra ne tuhaf ki,
Üzdüklerin sana daha bir bağlanıyor.
Seninse umrun olmuyor.
benim derdim ne bende bilmiyorum :((
Vicdan sahibi olmak eskilere kapiyi kapatmayi zorlar (mi)…
herkesin bişeyler bulabileceği şeyler karalamışsın abi tebrikler.
Ben kendimi
evet burda buldum.
içinde kendimi bulamadım fakat çok güzel bir yazı. eline sağlık.
Zorluklara, engellere karşı mücadele etmek, başarmak ve başarı sonucu haz duymak, mutlu olmak yaşamın anlamıdır.
İyi olanı görünmez kılan iyiliğidir.. Dolayısıyla kazanımları da herkes göremez.. Sen görebilmişsin.. Kaybettiğini düşünme Tunç..
Sevgiler..
Dun agladigimdan
Bugun cok sey ogrenmisim
Bugun bas taci yaptigimi
Yarin cabuk unutuyorum
Yanmasi gereken benim canimken
Canim hic yanmiyor; beni sevenler de benim gibi olsunlar diyorum
Aciyla beslenmiyorum
Zira kiimse beni uzemiyor
Hayati bazen hafife bazen cok ciddiye aliyorum
Bazen imrenilir bazen de acinir halim oluyor
Sonra ne tuhaf ki ne kimse bana baglaniyor ne de ben kimseye
Umrumda degil
Iki tarafda kazaniyor!! mu acaba?
Yenilere gecici bir yer aciyorum.
Benim de derdim kendimle galiba:-))
iyinin kalbi, kötünün cebi kazanır.
hayatin en temeline inmissen, aciyla cani, gelecekle gecmisi kiyasliyorsan, iyiyken kotu, kotuyken iyiysen bundan daha dogal ne olabilir ki?
benim derdim kendi bencilligimle!!
Basarı guc gerektiriyor. Guc ise bencillik. Yeterince bencil degilsen de zayıflık olarak algılanıyor. Ama sahip olabilecegin her seyin aslında sadece paylasabildigin seylerle sınırlı oldugunu dusunuyorum.
Pingback: Tweets that mention Fikir Atolyesi İyi Olanlar Kaybederken, Sen Kazanıyorsun! -- Topsy.com
‘Derdim eskileri atmaktan çok,
Yenilere yer açmakta.’
MÜKEMMEL..!
2010 senesindeki ruh halimi içeren dolu dolu bir yazı olmuş.
Tebrikler.
Bırak yansın canın.. Can yanması da hayatın bir parçası.. Kötü olup can yakmaktansa iyi olup yanmayı yeğlerim can..
“iyi” olanlar kayıp mı ediyor gerçekten? yoksa canları acımasına rağmen yaşayabiliyor olmanın ödülünü mü alıyorlar? Canı yanmış-yanan ve yanacak olan birisi olarak bunu sorguluyorum…