Çok uzun yıllardır ısrarla aynı iş yerinde çalışan bir arkadaşımla sohbetliyoruz. Kocaman gülen gözleriyle atlıyor lafa… – Geçen gün yürüyüşe çıkıp, sokak köpeklerini sevip onlara yemek verdim. Ne kadar mutlu oldum anlatamam. – Sokağa çıkmaktan mı, köpeklere mama vermekten mi? – İkisi de. – Sen kaç yıldır aynı şirkette çalışıyordun? – Yirmi altı. – İyiymiş! Peki söylesene bana, orada yaşadığın …
15
Daha fazlasını isteyip, daha az görürken… Uzlaşabilir miyiz sahi?
Bu, bugünün gerçekleriyle, bir aldanışın sonlanma mektubudur. Bu, kardeşten öte görülen bir kişiye, ileride okuduğunda, ‘nereden nereye gelmişim’ demesi umuduyla yazılmıştır. Bu, ben dahil, dostluğun ne denli zor kazanılıp, hakettiği değer verilmediğinde, ne denli kolay yitirilebileceğini hatırlatma amacıyla yazılmıştır. Bu, her şeyden önce, bana bir derstir. ———